چند روزیست که خبر به گروگان گرفته شدن پنج سرباز مرزبان ایران منتشر شده است. گروهی که مسئولیت این گروگان گیری را به عهده گرفته است جیش العدل نام دارد، گروهی که پیش از این با نیروهای مرزبانی ایران در سیستان و بلوچستان درگیر شده و چندین تن از نیروهای جمهوری اسلامی را کشته بود. در این نوشته به موضوعاتی چون؛ سربازی در ایران، دلایل شکل گیری گروهایی نظیر جیش العدل، واکنش مردم نسبت به موضوع گروگان گیری و مقصر این گروگان گیری خواهم پرداخت.
سربازی در ایران
سربازی در ایران اجباری است و هر فردی که به سن 19 سالگی می رسد باید خود را برای انجام خدمت سربازی معرفی کند، کسانی که از این کار سر باز زنند به عنوان غایب شناخته شده و از حقوق اجتماعی محروم خواهند بود، حتی بیمه درمانی به این افراد تعلق نخواهد گرفت. در دوره سربازی، سربازها بر حسب امتیازاتی که دارند برای پستهای مختلف در شهرهای کشور تقسیم می شوند. امتیازاتی که یک سرباز می تواند داشته باشد: تحصیلات دانشگاهی؛ کسانی که مدارک دانشگاهی دارند معمولا خدمت سربازی خود را آسان تر از دیگران پشت سر می گذارند و کارهای دفتری را به آنها می سپارند، هرچند که در پستهایی که مربوط به رشته تحصیلشان است بکار گرفته نمی شوند. پدر نظامی ها؛ کسانی که پدرشان در یکی از نیروهای مسلح جمهوری اسلامی خدمت می کند. این افراد می توانند در شهر محل سکونتشان دوره ی سربازی خود را بگذرانند. بسیجی ها؛ کسانی که کارت بسیجی فعال را دارند می توانند درخواست خدمت در شهر محل سکونت دهند وهمچنین با استفاده از سهمیه بسیج چند ماهی از خدمتشان کسر می شود. بسیجی ها معمولا پستهای راحت تری دریافت می کنند. معاف از رزم ها؛ این افراد به دلایل پزشکی از هرگونه فعالیت فیزیکی منع شده و معمولا وظایف راحت و بدون دردسری به آنها سپرده می شود. اما سربازانی که دارای هیچ یک از امتیازات بالا نیستند دوره سربازی سخت تری را خواهند گذراند. گروهی از این افراد موظف اند تا در مناطق محروم و مناطق مرزی که به آنها نیز مناطق عملیاتی و درگیر گفته می شود خدمت کنند، تنها امتیازی که می توان گفت سربازهای مناطق محروم و مرزی دارند همان یکی دو ماهی است که بخاطر گذراندن دوره سربازی در این مناطق از مدت خدمتشان کسر خواهد شد که البته در مقایسه با خطرات و کمبود امکانات در این مناطق امتیازی محسوب نمی شود.
دلایل شکل گیری گروهی مانند جیش العدل
سربازی در ایران
سربازی در ایران اجباری است و هر فردی که به سن 19 سالگی می رسد باید خود را برای انجام خدمت سربازی معرفی کند، کسانی که از این کار سر باز زنند به عنوان غایب شناخته شده و از حقوق اجتماعی محروم خواهند بود، حتی بیمه درمانی به این افراد تعلق نخواهد گرفت. در دوره سربازی، سربازها بر حسب امتیازاتی که دارند برای پستهای مختلف در شهرهای کشور تقسیم می شوند. امتیازاتی که یک سرباز می تواند داشته باشد: تحصیلات دانشگاهی؛ کسانی که مدارک دانشگاهی دارند معمولا خدمت سربازی خود را آسان تر از دیگران پشت سر می گذارند و کارهای دفتری را به آنها می سپارند، هرچند که در پستهایی که مربوط به رشته تحصیلشان است بکار گرفته نمی شوند. پدر نظامی ها؛ کسانی که پدرشان در یکی از نیروهای مسلح جمهوری اسلامی خدمت می کند. این افراد می توانند در شهر محل سکونتشان دوره ی سربازی خود را بگذرانند. بسیجی ها؛ کسانی که کارت بسیجی فعال را دارند می توانند درخواست خدمت در شهر محل سکونت دهند وهمچنین با استفاده از سهمیه بسیج چند ماهی از خدمتشان کسر می شود. بسیجی ها معمولا پستهای راحت تری دریافت می کنند. معاف از رزم ها؛ این افراد به دلایل پزشکی از هرگونه فعالیت فیزیکی منع شده و معمولا وظایف راحت و بدون دردسری به آنها سپرده می شود. اما سربازانی که دارای هیچ یک از امتیازات بالا نیستند دوره سربازی سخت تری را خواهند گذراند. گروهی از این افراد موظف اند تا در مناطق محروم و مناطق مرزی که به آنها نیز مناطق عملیاتی و درگیر گفته می شود خدمت کنند، تنها امتیازی که می توان گفت سربازهای مناطق محروم و مرزی دارند همان یکی دو ماهی است که بخاطر گذراندن دوره سربازی در این مناطق از مدت خدمتشان کسر خواهد شد که البته در مقایسه با خطرات و کمبود امکانات در این مناطق امتیازی محسوب نمی شود.
دلایل شکل گیری گروهی مانند جیش العدل
اگر به وضعیت زندگی مردمی که در مناطق مرزی و حتی استانهای مرزی ایران زندگی می کنند بپردازیم شاهد فقر و بی امکاناتی و تبعیض و در نهایت بدرفتاری حکومت با آنان خواهیم بود. نبود امکانات بهداشتی و درمانی، فراهم نبودن موقعیتهای شغلی و محدودیتهای مذهبی و تحصیل به زبان مادری مسائلی هستند که مردم مناطق محروم و مرزی ایران با آن روبرو هستند. مشکل این مردم زمانی برایشان دردناکتر می شود که نمی توانند نماینده های خود را برای بررسی خواسته ها و حقوقشان معرفی کنند و در واقع تنها باید به نمایندگانی اعتماد کنند که از دل حاکمیت برخواسته اند و منافع حاکمیت را دنبال می کنند و نه منافع مردم را. زمانی که شخصی با این محدودیتها رشد پیدا کند و نماینده ای مستقل برای پیگیری خواسته هایش نداشته باشد و از هیچ تریبونی برای صحبت و اعتراض برخوردار نباشد افکارش برای رادیکالیزه شدن و اقدامات مسلحانه به هر قیمتی آماده خواهد شد. البته تفکرات شدید مذهبی یکی دیگر از دلایل شکل گیری چنین گروه هایی است.
مقصر اصلی گروگان گیری
بی شک حفظ مرزها از اهمیت بالایی نزد دولتها برخوردار است، به همین دلیل اکثر کشورها برای برقراری امنیت مرزهایشان سالانه مبالغ هنگفتی را خرج می کنند و حتی به کشورهای همسایه شان هم برای جلوگیری از ورود غیرقانونی انسانها و کالاها و مواد مخدر بودجه ای را اختصاص می دهند تا با استفاده از امکانات و آموزش نیروهای کارآمد نگذارند که بخاطر ضعفِ کشور همسایه در حفظ مرزهایش امنیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعیشان به خطر بیوفتد. در ایران اکثر افرادی که در مناطق مرزی خدمت می کنند همان سربازهای بدون امتیازی هستند که به اجبار به خدمت گرفته شده اند و تمام آموزشها را در مدت دو یا سه ماه گذرانده اند و برای پست دادن در این مناطق اعزام می شوند، در واقع حکومت برای اینکه هزینه ی کمتری چه از لحاظ مالی و جانی (نیروهای ثابت و استخدامی) بپردازد از سربازهای وظیفه استفاده می کند که مجبورند با کمترین دستمزد و آموزش خدمت کنند و این یعنی این که برای حکومت تجربه و مهارت مرزبان مهم نیست. این سربازها با کمترین امکانات و حداقلی ترین آموزشها و به صورت گروهای کوچک به نقاط مختلف مرزی فرستاده می شوند تا حافظ مرزهای کشور باشند. مسلما تامین کننده ی امکانات لازم برای مرزبانها حکومت است و زمانی که سربازی در نقطه ای دورتر از پایگاه در حال مرزبانی می باشد باید توسط پایگاه خود پشتیبانی شود و در صورت مشاهده خطر سریعا از حمایت نیروهای پشتیبانی برخوردار شود، چیزی که در قضیه گروگان گیری جیش العدل مطمئنا انجام نشده است و حتی این گروه توانسته مرزبانها را به پایگاه خود در خارج از مرزهای ایران منتقل کند.
بی شک حفظ مرزها از اهمیت بالایی نزد دولتها برخوردار است، به همین دلیل اکثر کشورها برای برقراری امنیت مرزهایشان سالانه مبالغ هنگفتی را خرج می کنند و حتی به کشورهای همسایه شان هم برای جلوگیری از ورود غیرقانونی انسانها و کالاها و مواد مخدر بودجه ای را اختصاص می دهند تا با استفاده از امکانات و آموزش نیروهای کارآمد نگذارند که بخاطر ضعفِ کشور همسایه در حفظ مرزهایش امنیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعیشان به خطر بیوفتد. در ایران اکثر افرادی که در مناطق مرزی خدمت می کنند همان سربازهای بدون امتیازی هستند که به اجبار به خدمت گرفته شده اند و تمام آموزشها را در مدت دو یا سه ماه گذرانده اند و برای پست دادن در این مناطق اعزام می شوند، در واقع حکومت برای اینکه هزینه ی کمتری چه از لحاظ مالی و جانی (نیروهای ثابت و استخدامی) بپردازد از سربازهای وظیفه استفاده می کند که مجبورند با کمترین دستمزد و آموزش خدمت کنند و این یعنی این که برای حکومت تجربه و مهارت مرزبان مهم نیست. این سربازها با کمترین امکانات و حداقلی ترین آموزشها و به صورت گروهای کوچک به نقاط مختلف مرزی فرستاده می شوند تا حافظ مرزهای کشور باشند. مسلما تامین کننده ی امکانات لازم برای مرزبانها حکومت است و زمانی که سربازی در نقطه ای دورتر از پایگاه در حال مرزبانی می باشد باید توسط پایگاه خود پشتیبانی شود و در صورت مشاهده خطر سریعا از حمایت نیروهای پشتیبانی برخوردار شود، چیزی که در قضیه گروگان گیری جیش العدل مطمئنا انجام نشده است و حتی این گروه توانسته مرزبانها را به پایگاه خود در خارج از مرزهای ایران منتقل کند.
واکنش جامعه ایران به گروگانگیری
پس از اعلام به گروگان گرفته شدن پنج سرباز مرزبان، مردم ایران مانند همیشه اقدام به ایجاد کمپین اینترنتی با نام #FreeIranianSoldiers کردند، کاری که مردم ما در این چند روز انجام داده اند تنها تلاش برای آگاه کردن جامعه جهانی از موضوع گروگان گیری است و یا اعتراض به گروه جیش العدل. اما اندک بودند کسانی که از حکومت نسبت به این اتفاق انتقاد داشتند، در واقع کمتر کسی حکومت را مقصر اصلی این گروگان گیری می داند. اتحاد حتی اگر در فضای مجازی اینترنت باشد خوب است اما اعتراضِ همراه با اتحادِ بدون پشتکار و بدون آگاهی راه به جایی نخواهد برد. مردم ایران در کمپین اینترنتی، به جای اینکه حکومت جمهوری اسلامی که مسئول حفظ امنیت مرزبانهاست را تحت فشار قرار دهند و بخواهند تا سریعتر برای آزادی این افراد اقدامی کند تنها به گروه جیش العدل که مطالبات خود را مستقیما از جمهوری اسلامی خواهان است اعتراض می کنند.
---
اگرچه این سربازان مرزبان را باید به دلیل اینکه به اجبار به این مناطق فرستاده شده اند و اکنون قربانی بی کفایتی حکومت شده اند حمایت کرد، اما نباید فراموش کرد که همین مرزبانان هستند که در مناطقی مانند کردستان، کولبران را که مسلح نیستند و راهی به جز قاچاق کالا برای تامین مخارج زندگی خود ندارند مورد هدف گلوله قرار می دهند و حتی اسبها و الاغهایشان هم که وسیله ی بارکشی آنهاست به عمد مورد هدف قرار می گیرند. کولبرانی که حتی بین شان بچه هایی با سن کمتر از 18 سال هم دیده می شود.
مطمئنا اگر فضای جامعه ایران بازتر بود به نحوی که هر کسی بتواند اعتقادات و تفکرات خود را بیان کند بدون آن که سرکوب شود، و اگر امکانات اجتماعی برای همه ایرانیان یکسان بود و رفاه اقتصادی و عدالت در تمام زمینه ها در کشور وجود داشت شاهد خشونت و اقداماتی مانند گروگان گیری نبودیم، یکی از تفاوتهای ایران با کشورهای اروپای غربی و آمریکا همین بی عدالتی اجتماعی و اقتصادی است که البته تفاوت بزرگیست...
---
اگرچه این سربازان مرزبان را باید به دلیل اینکه به اجبار به این مناطق فرستاده شده اند و اکنون قربانی بی کفایتی حکومت شده اند حمایت کرد، اما نباید فراموش کرد که همین مرزبانان هستند که در مناطقی مانند کردستان، کولبران را که مسلح نیستند و راهی به جز قاچاق کالا برای تامین مخارج زندگی خود ندارند مورد هدف گلوله قرار می دهند و حتی اسبها و الاغهایشان هم که وسیله ی بارکشی آنهاست به عمد مورد هدف قرار می گیرند. کولبرانی که حتی بین شان بچه هایی با سن کمتر از 18 سال هم دیده می شود.
مطمئنا اگر فضای جامعه ایران بازتر بود به نحوی که هر کسی بتواند اعتقادات و تفکرات خود را بیان کند بدون آن که سرکوب شود، و اگر امکانات اجتماعی برای همه ایرانیان یکسان بود و رفاه اقتصادی و عدالت در تمام زمینه ها در کشور وجود داشت شاهد خشونت و اقداماتی مانند گروگان گیری نبودیم، یکی از تفاوتهای ایران با کشورهای اروپای غربی و آمریکا همین بی عدالتی اجتماعی و اقتصادی است که البته تفاوت بزرگیست...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر